پغمان يکي از ولاياتي است که در غرب شهر کابل، پايتخت افغانستان، قرار دارد و با ١١٧ قريه کوچک و بزرگ از جمله ولايات مهمي است که از گذشته هاي دور بسيار موردتوجه بوده و آثار باستاني و مکان هاي ديدني فراواني را در دل خود جاي داده است. «طاق ظفر» که در سال ١٩١٩ م در زمان امان الله خان به مناسبت استقلال افغانستان ساخته شده، هتل بهار، خواجه مسافر ولي (شاه نعمت الله ولي)، زيارت ۱۲ امام، خواجه صاحبلگ بخش (قريه خواجه لکن)، خواجه پطوسان ولي (قول سيدها)، سلطان بايزيد بستامي (قريه گل سرخ) و پير بلند صاحب (دره زرگر) از جمله اين بناها در اين منطقه به شمار مي روند.
در سه کيلومتري مرکز پغمان تپه اي به نام تپه پغمان است که در سال ١٣٩٢ قصر مرمرين بزرگي در مدت زمان کوتاهي بر بلنداي آن بنا شد تا جشن نوروز ١٣٩٣ با همراهي کشورهاي حوزه نوروز در آن برگزار شود اما به دلايل امنيتي در ارگ رياست جمهوري برگزار شد. به گفته «ميرزاعلي کاظمي موسوي»، فرمانده قوماندان امنيت اين قصر، مهندس و طراح اين بناي زيبا دکتر «سيد ضياء حسيني» است و در تمامي مراحل ساخت نيز از متخصصان افغان استفاده شده است.
هزينه اي که براي ساخت اين بنا صرف شده، بالغ بر ١٥ ميليون دالر است؛ اما از زمان ساخت آن تاکنون تنها باغ و محوطه اطراف قصر که داراي فضاي دل انگيز و آب وهوايي ييلاقي است مورد استفاده شهروندان قرار مي گيرد و از آن بهره مي برند، اما داخل آن تاکنون به دليل مسائل امنيتي مورد بازديد عموم قرار نگرفته است.
محوطه مطبق «قصر پغمان» داراي مساحتي بيش از ٣٠ هکتار است که پر از درختان و گل هاي زيباست و گلدان هاي شمعداني حس نوستالژي را براي بيننده ايجاد مي کند.
اين قصر زيبا نمايي از سنگ هاي مرمر سفيد و طوسي دارد و درهاي چوبي منبت، ورودي اين بناست، همچنين داخلش از چوب هاي چهارتراش کنر ساخته شده و با قالي هاي دست باف هنرمندان افغان و بسيار گران قيمت مفروش شده است. در طبقه همکف، سالن کنفرانسي با گنجايش بيش از ٣٠ نفر وجود دارد؛ همچنين تالاري با بيش از ٥٠٠ نفر گنجايش در آن تعبيه شده است. طبقه فوقاني «قصر پغمان» داراي سالني است که تابلوهايي به سبک سوخته کاري چوب با امضاي هنرمند افغاني «س ش. برنک زي» از تصاوير زمام داران حکومت افغانستان از قرن چهارم (ه. ق) به چشم مي خورد که از «سلطان محمد غزنوي» آغاز شده و به ترتيب سلطان قياس الدين، سلسله ابدالي و ديگر پادشاهان، زمام داران و رهبران حکومت افغانستان تا عصر حاضر چون احمد شاه مسعود، حامد کرزي و محمداشرف غني احمدزي را در پي دارد. همچنين عکس هايي از مراحل ساخت اين قصر در ميان اين آثار وجود دارد. اما آنچه بيش از همه اينها ارزش اين بنا را چندبرابر مي کند، تابلوهاي نقاشي اي است که با تکنيک رنگ وروغن و به سبک رئاليسم کشيده شده و متعلق به هنرمندان معاصر افغاني است که «چراگاه» و «بالاحصار کابل»، اثر دکتر محمد يوصف (آصفي)، «ابوعلي سينا» و «سيدجمال الدين افغاني»، اثر استاد اکبر (سلام) از جمله اين آثار به شمار مي روند.
گرچه ساخت «قصر پغمان» هزينه زيادي را بر دولت وقت افغانستان تحميل کرد اما با وجود ازميان رفتن بسياري از آثار فرهنگي و باستاني اين کشور در زمان جنگ هاي خارجي و داخلي، ساخت اين بنا و نگهداري از آثار هنرمندان معاصر در اين مکان را بايد نيک شمرد زيرا در سال هاي آتي اين مجموعه مي تواند چون «طاق ظفر» نشاني از تاريخ هنر مردمان اين زمان سرزمين افغانستان باشد؛ مردماني سخت کوش که با هميت و کوشش مي توانند تاريخ فرهنگ و هنر خود را حفظ و اشاعه دهند..
