با روی کار آمدن دولت وحدت ملی امید و شروع دهه جدید که دهه تحول و سازندگی نام گرفت امید می‌رفت در راستای بازسازی افغانستان پروژه‌های کلان بیشتری در کشور اجرا و مردم به رفاه اقتصادی و آرامش روانی برسند اکنون اما نه تنها این آرزوها به یاس مبدل شده که نا امنی‌های روزافزون رشته‌های قبلی را نیز پنبه کرده است؛ بسیاری از سرک‌های بیرون و درون شهری، ساختمانها و دیگر پروژه‌ها به دلیل عدم مراقبت صحیح کم‌کم به سوی تخریب شدن در حرکت اند، کمک‌های خارجی کاهش یافته است و دولت وحدت ملی هرگز نتوانسته است یک پالسی جامع وکامل برای بازسازی کابل در معمولی‌ترین حالت و زیباسازی در خوش بینانه‌ترین حالت تدوین کنند: کابل بیش از اینکه چهره یک پایتخت را داشته باشد به یک پایگاه نظامی کلان شبیه است. جلو هر ساختمان دولتی، منازل وکلا، چهره‌های سیاسی ریز و درشت و خلاصه هر کسی که دستش به دهانش می‌رسد دیوارهای سیمنتی بلند گذاشته شده است.
قرار دادن بلوک‌های سیمانی در جای جای شهر جدای از ماهیت خشنی که دارد و اذهان عمومی شهروندان را خدچه دار می‌کند باعث ایجاد ترافیک سنگین و در برخی موارد مسدود شدن معابر و سرک‌های شده است؛ وجود سازمان‌های دولتی در مرکز شهر و مراجعه شهروندان برای پیگیری کارهای اداری نیز بر مشکلات افزوده است. ساختمان جدید وزارت امور داخله که در منطقه‌ای دور از مرکز شهر ساخته شده است یک اقدام نیک و خردمندانه برای کاهش ترافیک و آلودگی در کابل است اگرچه این وزارت هنوز به ساختمان جدیدش نقل مکان نکرده است.
ساختمان جدید وزارت دفاع ملی که با کمک مالی آمریکا ساخته شده در صورت افتتاح می‌تواند در کاهش ترافیک و ازدحام درون شهری نقش کلیدی دیگری داشته باشد.
آنچه اما در مورد ساختمان جدید وزارت دفاع که به پنتاگون افغانستان معروف است، آسیب پذیری آن در مقابل زلزله‌های نسبتاً کلان می‌باشد.
گزارش اخیر «سیگار» نشان می‌دهد که پنتاگون افغانستان در برابر زلزله‌های شدید مقاومتی نخواهد داشت.
جان سپکو، باز پرس عمومی ویژه برای بازسازی افغانستان، می‌گوید ساختمان پنج طبقه جدید وزارت دفاع افغانستان که با هزینه ۱۵۵ میلیون دالری آمریکا ساخته شده است ممکن است در برابر زلزله‌های کلان تاب نیاورد.
جان سپکو در گزارشش به مقامات نظامی آمریکا تأکید می‌کند اگرچه این ساختمان به نظر خوب و مستحکم ساخته شده اما این تعمیر در برابر زلزله آسیب پذیر به نظر می‌رسد: از لحاظ اصول ساختمان سازی، ساختمان‌های کلان نباید به صورت یک تعمیر بزرگ متصل به هم ساخته شود، برای کاهش خطر لرزش یا سقوط حین زلزله می‌بایست بخش‌ها را به صورت جداگانه ساخت.
بر پایه گزارش سیگار ساختمان جدید وزارت دفاع افغانستان با استاندارهای جامعه انجینری عمران آمریکا مطابقت ندارد.
در سال ۲۰۰۹ وقتی نقشه این ساختمان پنج طبقه طراحی شد، هزینه ساخت ۴۹ میلیون دالر برآورد شد اما با اتمام کار ساخت هزینه به ۱۵۵ میلیون دالر افزایش یافت.
آمریکا از سال ۲۰۰۱ تاکنون ۶۸ میلیارد دالر برای نیروهای امنیتی افغانستان خرج کرده که ۶ میلیارد آن در بخش پایگاه‌ها و دیگر ساختمان‌های مورد نیاز در بخش نظامی بوده است و ساخت تعمیر جدید وزارت دفاع افغانستان نیز بخشی از این پروژه می‌باشد.
ساخت تعمیر جدید وزارت دفاع در مقاطعی با کندی و تأخیر روبرو شد چراکه وزارت دفاع هر روز بخش‌های جدیدی به پروژه اضافه می‌کرد: در سال ۲۰۱۴ پروژه آنقدر گران شد که آمریکا برای اتمام کار با کمبود پول روبرو شد و دستور توقف پروژه را صادر کرد.
پنتاگون افغانستان سرانجام تابستان گذشته تکمیل شد: این ساختمان ۵۱۶ هزار متر مربع زیر بنا، کتابخانه و اتاق‌های کنفرانس، سالن غذا خوری و سالن سخنرانی با ظرفیت ۱۰۰۰ چوکی را دارا می‌باشد.
جان سپکو اما می‌گوید با در نظر داشت سابقه زلزله‌های کلان در افغانستان ساختمان جدید وزارت دفاع آسیب پذیر به نظر می‌رسد.
به اذعان باشندگان کابل ممکن است در یک هفته چندین زمین لرزه خفیف یا شدید کابل را تکان دهد.
در چهار ماه گذشته در شمال شرقی افغانستان دو زلزله با قدرت ۶ یا بیشتر در مقیاس ریشتر به وقوع پیوست که زلزله ۷٫۵ ریشتری در ماه اکتبر گذشته یکی از آنها بود. در سال ۲۰۰۲ نیز زلزله‌ای به بزرگی ۷٫۲ ریشتر کابل را لرزاند و ساختمان‌های زیادی را ویران ساخت.
بریگ جنرال دولت وزیری، سخنگوی وزارت دفاع ملی، اما می‌گوید افغانستان در این مورد مقصر نیست، ما هیچ نقشی در ساخت این تعمیر نداشتیم و خود آمریکایی‌ها آن را ساخته‌اند.
بعد از زلزله اکتبر گذشته در کابل که در عمق ۱۲۵ مایلی اتفاق افتاد در یکی از دیوارهای یکی از بخش‌های ساختمان جدید وزارت دفاع افغانستان یک ترک بزرگ ایجاد شد.
آسیب پذیری ساختمان جدید وزارت دفاع ملی در برابر زلزله یکی از نگرانی‌هایی است که دولت و مردم افغانستان در مورد فرسایش و تخریب تدریجی پروژه‌هایی است که در چهار ده سال گذشته ساخته شده است.
می‌توان گفت که کمک‌های خارجی که در بسیاری موارد بدون حساب و کتاب به افغانستان سرازیر می‌شد بیشتر شکم مفسدان مالی را کلان کرد تا کمک به بازسازی افغانستان: پیمانکاران داخلی و خارجی با به جای اینکه به کیفیت کار فکر کنند به اختلاس دست زدند و پروژه‌ها بی کیفیت ساخته شد و امروز ضربه‌هایی که پیمانکاران به پیکره بازسازی افغانستان زدند یکی پس از دیگری خود را نشان می‌دهد.
اما صد حیف که دیگر هزینه مثل گذشته نیست و فرصت از دست رفته است.
