پیمان امنیتی “کابل – واشنگتن” کارآمد نبوده است

حدود یک سال از امضای پیمان امنیتی “کابل – واشنگتن” می گذرد و برخلاف وعده هایی که آمریکایی ها در این پیمان برای برقراری امنیت در افغانستان داده اند، وضعیت امنیتی این کشور وخیم تر شده است.

تا قبل از امضای این پیمان، ناامنی تنها در مناطقی از بخش جنوبی ‪ ولایت‬ های افغانستان وجود داشت، اما اینک تشدید درگیری ها، انفجارهای انتحاری و آدم ربایی، مردم مناطق شمالی این کشور را نیز به ستوه آورده و نا امنی از مرزهای پایتخت عبور کرده و به مناطق مختلف کابل رسیده است.

هم اکنون بخش هایی از ولایت بدخشان در شمال افغانستان که تا قبل از امضای پیمان امنیتی در امنیت به سر می برد، در تصرف مخالفان مسلح دولت قرار گرفته و مسوولان محلی بدخشان همواره درخواست اعزام نیروی کمکی برای بازپس گیری مناطق ازدست رفته را دارند.

کابل نیز در ماه های گذشته شاهد شدیدترین انفجارها بوده است. تنها در دو انفجار کابل در کمتر از یک هفته 651 نفر کشته و یا زخمی شدند و نظامیان و غیرنظامیان آماج حملات انتحاری گروه های مسلح مخالف دولت قرار گرفتند.

برخی از این انفجارها مانند عملیات انتحاری “شاه شهید” کابل که یک کامیون بمب گذاری شده منفجر شد، آن قدر دلخراش بود و انزجار مردم را به دنبال داشت که گروه طالبان با انتشار اطلاعیه ای اعلام کرد که انفجار”شاه شهید” کار این گروه نبوده است.

در یک سال گذشته علاوه بر مین گذاری ها، انجام عملیات و حملات انتحاری در نقاط حساس پایتخت و ولایت های مختلف افغانستان، طالبان در جبهه های جنگ نیز قدرت خود را به نمایش گذاشته و توانست برخی از ولسوالی های ولایت های شمالی را در مدت زمانی کوتاه به تصرف خود درآورد و مناطق شمال و مرکزی این کشور را که از امنیت نسبی برخوردار بود، ناامن سازد.

طالبان با تغییر جغرافیای جنگ و راه اندازی جنگ های جبهه ای در مناطق نسبتا امن تر، نیروهای امنیتی را به دنبال خود می کشانند تا فرصت هرنوع ابتکار را از دولت افغانستان، برای انجام عملیات علیه آنان سلب کنند.

در ماه های گذشته اغلب عملیات نیروهای امنیتی و ارتش افغانستان، تدافعی و پاسخ به حمله طالبان بوده است. زمانی که نیروهای امنیتی توجه خود را برای حمله به طالبان در یک ولسوالی متمرکز می کنند، این گروه از آن منطقه عقب نشینی می کند و در منطقه ای دیگر سنگر می گیرد.

آمریکایی ها در مقابل این تاکتیک طالبان، واکنشی شدید و قاطع از خود نشان نمی دهند و می گویند مطابق با پیمان نامه امنیتی کابل – واشنگتن، تنها به آموزش و کمک نیروهای افغان خواهند پرداخت تا در حمله علیه تروریست ها به پیروزی دست یابند.

این درحالی است که دست آمریکایی ها برای انجام عملیات نظامی و مبارزه با تروریست ها در پیمان امنیتی با افغانستان باز گذاشته شده و در مقابل، امتیازاتی بی حد و حصر برای آنان پیش بینی شده است.

عدم اجازه بازرسی محموله ها و تجهیزات وارداتی آمریکایی ها به افغانستان، اجازه نداشتن نیروهای افغان برای ورود به محل استقرار و تاسیسات نیروهای امریکایی، معافیت از پرداخت عوارض گمرکی، استفاده از فرکانس های امواج رادیویی، آزادی پرواز هواپیماهای مسافری و باربری آمریکایی ها در آسمان افغانستان، اجازه نداشتن نیروهای افغان برای بازداشت آمریکایی ها حتی در صورت مشاهده ارتکاب تخلف آنان و بسیاری از امتیازات دیگر در پیمان امنیتی کابل با واشنگتن، تحقق یافته است، اما در مقابل ؛ ناامنی و تلفات غیرنظامیان افزایش یافته است.

یک پژوهش نشان می دهد که عملیات نیروهای دولتی در ماه جولای نسبت به ماه جون سال جاری میلادی ۱۳ درصد کاهش یافته است و تلفات غیرنظامیان نیز در این مدت ۲۶ درصد افزایش داشته است.

پژوهش حاکی است که در ماه جولای سال جاری میلادی ۹۶۱ رویداد ضد امنیتی بر پیکر افغانستان وارد شده و زخم های بیشتری بر پیکر آسیب دیده این کشور وارد کرده است.

در این ماه “فاریاب” با ۹۱ رویداد تروریستی در صدر فهرست ولایت های ناامن افغانستان قرار گرفت و پس از آن نیز تروریست ها به فعالیت خود در این ولایت ادامه دادند و هنگامی که ژنرال “عبدالرشید دوستم” معاون اول رییس جمهوری برای نظارت بر نبرد ارتش با طالبان به این استان سفر کرد، سه بار مورد حمله قرار گرفت که در سومین بار 3 تن از محافظان وی کشته شدند.

پس از فاریاب، ارزگان، ننگرهار، هرات، هلمند و قندهار، به ترتیب شاهد بیشترین رویدادهای تروریستی و عملیات انتحاری بوده اند.

این در شرایطی است که مطابق ضمیمه پیمان نامه امنیتی افغانستان و امریکا، نیروهایی آمریکایی حضور خود را در ولایت های کابل، بامیان، هرات، قندهار، هلمند، ننگرهار، پکتیکا و پروان تا سال 2014 میلادی تضمین کرده اند و مناطق یا تاسیساتی در این ولایت ها را در اختیار خود دارند، اما نتوانسته اند امنیت این ولایت ها را تامین کنند.

یکی از مهمترین دلایلی که باعث شد تا “حامد کرزی” رییس جمهوری پیشین افغانستان، تن به امضای پیمان امنیتی با امریکا ندهد، همین موضوع گنجاندن تضمین امنیت افغانستان در این پیمان در مقابل امتیازاتی بود که آمریکایی ها برای خود قائل شده بودند.

کرزی تاکید داشت که کمک به نیروهای افغان و انجام عملیات نیروهای آمریکایی بر ضد تروریست ها که در پیمان امنیتی کابل – واشنگتن آمده است، نمی تواند تضمینی برای امنیت افغانستان باشد و آمریکایی ها باید در این پیمان تضمین بدهند که امنیت افغانستان را تامین کنند.

.

You Might Also Like

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>