«محمود طرزی» نویسنده و سیاستمدار بزرگ افغانستانی در سال 1244 شمسی در «غزنی» چشم به جهان گشود. به او لقب نابغه و پدر مطبوعات افغانستان را می دهند. پدر محمود طرزی از شاعران و سیاستمداران دوران «عبدالرحمان خان» بود که به دلیل مخالفت با وی در سال 1261 خورشیدی به همراه خانواده خود به هند تبعید شد.
محمود طرزی که در «کراچی»، «سوریه»، «بغداد» و «استانبول» اقامت گزید، زبان‌های اردو، ترکی، عربی و فرانسوی را فرا گرفت و با دانش نوین و آثار ادبی غرب آشنا شد.
طرزی بعد از 23 سال دوری از افغانستان در حالی که از اندیشه‌های «سید جمال الدین» متأثر بود به افغانستان بازگشت و کوشید که نمادهای مثبت تمدن غرب را در افغانستان و در میان مشروطه خواهان این کشور رواج دهد.
جنبش مشروطیت افغانستان با افکار مشروطه خواهان در ترکیه و سایر کشورهای اسلامی شباهت داشت و علت آن تأثیر اندیشه‌های سید جمال الدین بر مشروطه خواهان بود.
«سید قاسم رشتیا» مورخ و محقق افغانستان در کتاب «افغانستان در قرن بیستم» در این باب گفته است: کسانی که تاثیرات سید جمال الدین را در استانبول دیده بودند، چند سال بعد از آن، به افغانستان آمدند و افکار سید جمال الدین را به مردم ابلاغ کردند که آنان خاندان محمود طرزی و شخص محمود طرزی بودند.