بتاریخ 23 اپریل در مرکز لیف گومیلیوف در مسکو در چارچوب پروژه «هند سفید» ایتنوترینیگ تحت نام “صلح در افغانستان” برگزار شد.
وضیعت امروزی در افغانستان فاجعه‌بار است. جامعه متفرق شده، فساد اداری میان مقامات و مدیران نیروهای امنیتی، فقر و بیکاری، رشد مداوم افراط‌گرایی و قاچاق مواد مخدر به اوج خود رسیده است. این کار آموزی به هدف پیدا کردن پاسخ‌ها به پرسش‌های “ابدی” چرا این همه رخ میدهد؟ کی مقصر است؟ و چی باید کرد؟ به راه انداخته شده بود.
در جستجوی رابطه علت و معلول معمولاً مقبول هست که بر روی دانش رسمی علمی، حقایق و اطلاعات تمرکز کرد. اطلاعات در مورد وضعیت آسیای مرکزی در رسانه‌ها بمقدار فراوان است اما این تنها بیان حقایق موجود و تلاش پیش‌بینی بر اساس مقدار اطلاعات داده شده است.
اشتراک کنندگان در جستجوی خود برای پاسخ‌ها در قالب نقش‌گزاری که از آن در مشاوره کسب و کار در جهان بطور گسترده کار گرفته می شود به دانش ضمنی غیر رسمی و پدیده مورفوژنیتیک مراجعه کردند.
تکنیک های که در طول پروسه کار آموزی مورد استفاده قرار گرفتند به نوبه خود توسعه کارشناسان مرکز لیف گومیلیوف بر اساس تجربه عملی کار روانی با جوانان از کشورهای مختلف جماهر شوروی سابق است. این تجربه خود بر اساس کار با هویت شخصی در بعد قومی، مذهبی، ارضی و وابستگی خانوادگی تهداب‌گزاری شده است.
در این کار آموزی اوراسیایی‌ها (اروپایی-آسیایی‌ها)، نمایندگان کشورهای مختلف – روس‌ها که در داخل روسیه و خارج از آن زندگی می کنند، تاتار‌ها، اسیتی‌ها و نمایندگانی از کشور افعانستان اشتراک کرده بودند.
میزبانی این کار آموزی را قوم شناس و رئیس مرکز لیف گومیلوف پاول زریفولین و روانشناس و سردبیر سایت مرکز لیف گومیلیوف در افغانستان انا کَرَلیفسکَیه به عهده داشتند.
در طول کار آموزی جنبه‌های جالبِ از روابط بین قومی ظاهر شدند به ویژه در رابطه با روسیه که جامعه بین المللی از آن تصمیم گیری با اراده و آگاهانه، سیاست صلح‌آمیز و سازشمند و چیزیکه چرخش غیر منتظره بود همکاری آن با ایالات متحده به عنوان یک شریک کامل تعادل را انتظار دارد.
نکته دیگر جالب قابل توجه که در جریان این کار آموزی روشن شد این بود که افغانستان خودش آماده برقراری روابط متعادل همکاری با ایران و پاکستان است اما در این منطقه عدم تعدل انرژی مرد و زن موجود است که باعث ایجاد تنش شده و تنش خود سبب بوجود آمدن خستگی شدید میشود. مردم افغانستان از جنگ خسته اند اما وضیعت آنقدر خراب شده که برآمدن از این بن‌بست به تنهایی دشوار است.
افزایش عرضه سلاح، حضور نیروهای خارجی و تلاش برای حل و فصل مناقشه داخلی از طریق نظامی تنها تشدید وضعیت است.
مهم این است که جامعه بین المللی متوجه شود که برای دخالت خارجی در افغانستان نیاز به یک نیروی خلاق و نرم است که قادر به این باشد که بامحبت نخست با مردم زنده کمک بکند بدون در نظر داشت رابطه قومی، حزبی یا گروهی.
سرویس مطبوعاتی مرکز لیف گومیلیوف
