سخنگوی وزارت دفاع ملی می‌گوید که جنگ‌جویانی از ۴۵ هزار مدرسه در پاکستان، پس‌از مسلح‌شدن، برای نبرد به افغانستان فرستاده می‌شوند.
بر بنیاد گفته‌های وزارت دفاع ملی، شماراین مدرسه‌ها به ۴۵ هزار می‌رسد. دانش‌آموخته‌گانی هم از این مدرسه‌ها به جنگ افغانستان فرستاده می‌شوند.
دولت وزیری، سخنگوی وزارت دفاع ملی، می‌گوید: «در پاکستان ۴۵ هزار مدرسه در اطراف سرحد و خیبر پشتون‌خواه استند. اینان یک یک نفر را در یک ماه روان کنند، ۴۵ هزار نفر می‌شوند؛ کمک می‌شوند؛ سلاح داده می‌شوند و تجهیز می‌شوند و سپس به افغانستان روان می‌شوند.»
به راستی، تمامی این مدرسه‌ها فعالیت‌های هراس‌افگنانه آموزش می‌دهند؟
رحمت‌الله بیژن‌پور، آگاه امور سیاسی، می‌گوید: «پذیرفتن‌اش دشوار است که ۴۵ هزار مدرسه همه برای تولید تروریزم و افراط‌گرایی کار کنند، اما بخشی از این مدرسه‌ها مصروف همین مسئله هستند.»
نبود راهبرد درست جنگ و نبود اداره در نبرد، از عواملی گفته می‌شوند که سبب گسترش فعالیت‌های هراس‌افگنان و چالش‌آفرین بر نظامیان کشور شده‌اند.
هارون میر، آگاه امور سیاسی، می‌گوید: «سیاهی لشکر در جنگ تأثیر ندارد؛ جنگ به مدیریت ضرورت دارد؛ به‌ویژه استفادۀ موثر از امکانات موجود است و از همه مهم‌تر در جنگ انگیزه است.»
این مدرسه‌ها تهدید بزرگی برای امنیت افغانستان پنداشته می‌شوند؛ اما افغانستان در برابر این تهدید‌ها چه خواهد کرد؟
صدیق صدیقی، سخنگوی وزارت امور داخله، می‌گوید: «نشست وارسا، بزرگ‌ترین نشستی است که حمایت مالی و سیاسی از حکومت افغانستان و از مبارزۀ افغانستان در برابر تروریزم در این نشست، به نمایش گذاشته خواهد شد. حکومت افغانستان در این نشست همه مواردی را که مربوط به امنیت افغانستان است، مربوط به موجودیت تروریزم در منطقه و تهدیداتی که متوجه امنیت افغانستان است، مطرح خواهد کرد.»
پیش‌از این هم، بسیاری از جنگ‌جویان هراس‌افگن که به چنگ نیروهای مسلح کشور افتاده‌اند، گفته‌اند که در مدرسه‌های پاکستان آموزش‌های هراس‌افگنانه دیده‌اند.
