رنگین دادفر سپنتا؛ مشاور امنیت ملی اداره کرزی در مصاحبه ای تاکید کرد که پاکستان عامل اصلی هراس افکنی است و با ادامه کمک های میلیاردی امریکا به این کشور نمی توان انتظار مبارزه با هراس افکنی را از آن داشت.
وزیر خارجه و مشاور امنیت ملی پیشین کشور از کارنامه یکساله حکومت نیز ابراز ناخشنودی کرد و گفت که نمی توان حکومت پیشین را با این حکومت مقایسه کرد.
به گفته وی، با وجود همه مشکلاتی که در حکومت گذشته وجود داشت، از جمله فساد اداری، ضعف و ناتوانایی های دیگر کارکرد آن حکومت بهتر از کارهای یکساله حکومت وحدت ملی است.
کارشناسان می گویند که این موضع گیری آقای سپنتا در ادامه موضع گیری های انتقادی دیگر مهره های حکومت سابق به شمول حامد کرزی از حکومت کنونی، قابل ارزیابی است و در نگاه نخست، شاید برآیند طبیعی رقابت های پنهانی زیر پوست قدرت به نظر آید؛ اما به باور آنها، با توجه به آنچه در قندوز اتفاق افتاد و نیز با نگاهی گذرا به کارنامه یکسال عمر حکومت کنونی، مشخص می شود که راهی که مسؤولان حکومت فعلی در پیش گرفته اند در خیلی از موارد، اشتباه و انحرافی بوده است.
این در صورتی قابل درک است که تصور کنیم، آنچه در بالا اشاره شد، اساسا از زبان یکی از مهره های وفادار و پایه های ثابت حکومت سابق، مطرح نشده؛ بلکه از قول یک کارشناس مستقل بیان شده است.
چه کسی می تواند تردید کند که آنچه اشرف غنی؛ رییس جمهور در نخستین روزهای ریاست جمهوری در حوزه سیاست خارجی و رابطه با پاکستان انجام داد، هیچ سنخیتی با منافع ملی و تجربه تاریخی رابطه با پاکستان نداشت؟ از امضای پیمان امنیتی با امریکا تا دوری از هند و نزدیکی به پاکستان.
آقای غنی، بی محابا به پاکستان نزدیک شد، به این امید که از این طریق بتواند اسلام آباد را قانع کند، از روند صلح در افغانستان حمایت صادقانه کند و دست از هراس افکنی و فتنه انگیزی و خشونت گستری در کشور ما بردارد.
او حتی روابط استراتژیک با هند را نیز در برابر به دست آوردن اعتماد پاکستان، معلق کرد؛ اما سقوط قندوز تنها یکی از پاسخ هایی خونینی بود که پاکستان به اعتمادسازی اشرف غنی داد.
البته همانگونه که آقای سپنتا نیز اشاره کرده است، کمک های امریکا به پاکستان نیز به اسلام آباد امکان می دهد تا با شجاعت و بی محابا، سیاست های سابق خود در قبال افغانستان را ادامه دهد.
دست کم در همین یک مورد، نمی توان نسبتی میان حکومت گذشته و نظام کنونی برقرار کرد. در حوزه دستاوردهای یکساله نیز شاید همین قاعده صادق باشد.
رنگین دادفر سپنتا گفت که حکومت پیشین و کنونی نتوانسته اند تاکنون به گونه درست مدارکی دال بر دست داشتن پاکستان در حمله‌های مرزی، دهشت افکنی و مداخله های این کشور در افغانستان گردآوری کنند و از پاکستان به گونه رسمی در شورای امنیت سازمان ملل متحد شکایت کنند؛ در حالی که به باور وی افغانستان اگر دست به چنین کاری هم بزند با حق وتوی کشورهای بزرگ روبرو می شود و این کار تا زمانی که به گونه درست از سوی سازمان ملل متحد بررسی نشود، بی نتیجه خواهد بود.
وی با اشاره به گفته‌های مقام‌های حکومت وحدت ملی در نشست عمومی سازمان ملل متحد درباره نقش پاکستان در حمله بر افغانستان و پشتیبانی از گروه های هراس افکن گفت که حکومت پیشین بارها این کار را انجام داده است.
سپنتا اظهار داشت:”صحبت‌هایی که امروز مطرح شد در دوران حکومت ما هم مطرح شده بود. میان صحبت کردن در مجمع عمومی سازمان ملل و بردن عریضه رسمی نه در حکومت ما صورت گرفته و حکومت فعلی هم نکرده است”.
ناظران می گویند که سپنتا در این بیان، دو نکته بسیار مهم را مطرح کرده است: یکی اینکه حکومت های افغانستان نتوانسته اند تاکنون مدارک محکمه پسند و معتبری دال بر دخالت پاکستان در افغانستان به شورای امنیت ارائه کنند و به این ترتیب، رسما از این کشور، شکایت نمایند و دوم، اطمینان او از وتوی هرگونه قطعنامه ضد پاکستانی در شورای امنیت از سوی قدرت های بزرگ.
.
